rotmistrz WITOLD PILECKI

1. ZAKAZANY BOHATER

Urodzony 13 maja 1901 r. Stracony 25 maja 1948 r.

Oskarżony i skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci.

Oskarżenie anulowano w 1990.

W 2006 otrzymał pośmiertnie Order Orła Białego, a w 2013 został awansowany do stopnia pułkownika.

2. ODDANY SŁUŻBIE ŻOŁNIERZ 

Od 1914 r. należał do zakazanego przez władze rosyjskie harcerstwa. W 1919 r. był drużynowym.

W 1918 – 1921 służył w Wojsku Polskim, walczył podczas wojny z bolszewikami. Jako kawalerzysta brał udział w obronie Grodna. 5 sierpnia 1920 wstąpił do 211 Pułku Ułanów i w jego szeregach walczył w bitwie warszawskiej, bitwie w Puszczy Rudnickiej i brał udział
w wyzwoleniu Wilna.
W sierpniu 1939 został ponownie zmobilizowany. Walczył w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu w szwadronie kawalerii dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty Armii Prusy, a następnie w 41 Dywizji Piechoty na przedmościu rumuńskim. Pod jego dowództwem, w trakcie prowadzonych walk, ułani zniszczyli 7 niemieckich czołgów oraz 2 nieuzbrojone samoloty. Ostatnie walki jego oddział prowadził jako jednostka partyzancka. Pilecki rozwiązał swój pluton 17 października 1939 i przeszedł do konspiracji.
Brał udział w powstaniu warszawskim. Początkowo walczył jako zwykły strzelec w kompanii „Warszawianka”, później dowodził jednym 
z oddziałów zgrupowania Chrobry II, w tzw. Reducie Witolda.
3. KONSPIRATOR I współzałożyciel tajnej Armii polskiej
Po zakończeniu kampanii wrześniowej przedostał się do Warszawy, został jednym z organizatorów powołanej 9 listopada 1939 konspiracyjnej organizacji Tajnej Armii Polskiej pod dowództwem majora Jana Włodarkiewicza. Początkowo pełnił w niej funkcję szefa sztabu, następnie inspektora głównego.
Organizacja założona przez Jana Włodarkiewicza liczyła około 300 członków, grupowała głównie wojskowych (w tym wielu oficerów zawodowych) oraz działaczy społecznych związanych z chrześcijaństwem.
4. OCHOTIK Auschwitz
W 1940 Pilecki przedstawił swoim przełożonym plan przedostania się do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz.
Nauczył się życiorysu nieujawnionego Niemcom polskiego żołnierza, by jako „Tomasz Serafiński” stworzyć dla Gestapo powód do zesłania do obozu  zagłady. 19 września 1940 podczas łapanki wszedł w jej kocioł w bloku przy al. Wojska Polskiego 40 .
Do obozu trafił w nocy z 21 na 22 września 1940 wraz z tzw. drugim transportem
5. ORGANIZATOR RUCHU OPORU AUSCHWITZ
Jako więzień nr 4859 był głównym organizatorem konspiracji w obozie. W zorganizowanej przez niego siatce nazwanej przez Pileckiego
ZOW (Związek Organizacji Wojskowej) byli między innymi: Stanisław Dubois, Xawery Dunikowski i Bronisław Czech. 
Pilecki wyznaczył stworzonej przez siebie organizacji następujące cele: podtrzymywanie na duchu kolegów, przekazywanie współwięźniom wiadomości z zewnątrz obozu,

• • potajemne zdobywanie żywności i odzieży oraz jej rozdzielanie,
  • przekazywanie wiadomości poza druty KL Auschwitz,
  • przygotowanie własnych oddziałów do opanowania obozu podczas ewentualnego zaatakowania go z zewnątrz przez oddziały partyzanckie, z równoczesnym zrzutem broni i siły żywej (desant).

6. AUTOR RAPORTÓW AUSCHWITZ
Opracowywał pierwsze sprawozdania o ludobójstwie w Auschwitz („raporty Pileckiego”).
Pierwszym raportem Pileckiego był tzw. „Raport W”. Raport jest pisany skrótowo i zawiera jedynie suche fakty oraz informacje.
W tekście tym autor nazwiska kodował pod postacią liczb, do których sporządził także dwustronicowy zaszyfrowany klucz (dołączony do raportu, zachował się wraz z nim).

Ada Piotrowska kl. Iie

Piotr Zamolski kl.IIe